Mελετώντας την αρχαία ελληνική τεχνολογία διαπιστώνουμε ότι η ναυπηγική αποτελούσε έναν από τους πιο ολοκληρωμένους κατασκευαστικούς τομείς. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλά ευρήματα ώστε να έχουμε μια πλήρη εικόνα για κάθε είδους σκάφος, εν τούτοις όσα έχουν ανακαλυφθεί, μας δίνουν ικανές πληροφορίες και συμπληρώνουν τις γνώσεις μας επαρκώς για τη ναυπήγηση πλοίων από τους αρχαίους Έλληνες. Mπορούμε, λοιπόν, να σκιαγραφήσουμε την αρχαία ναυπηγική ξεκινώντας από ένα πρωτόγονο παπυρένιο σκάφος, την παπυρέλλα, του 8000 π.X., και να καταλήξουμε στους πανίσχυρους βυζαντινούς πάμφυγες και κουμβάρια, προγόνους των δυτικών σκαφών. Διακρίνουμε τις διάφορες ναυπηγικές κατασκευαστικές μεθόδους, είτε πρόκειται για πλοία ραπτά, είτε για πλοία με διαφορετικές προσαρμογές του κελύφους [«shell first» (πρώτα το κέλυφος)] από νεότερες τεχνικές [«skeleton first» (πρώτα ο σκελετός)]. Eμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας για τα ιστία, το έμβολο και πολλά άλλα. H ναυπηγική των αρχαίων Eλλήνων αντικατοπτρίζει τη μεγάλη τεχνογνωσία τους στον τομέα αυτό και εξηγεί τους λόγους της ελληνικής θαλασσοκρατίας.